فراوانی عوامل قارچی در مبتلایان به رینیت آلرژیک در شهرکرد (۱۳۸۸)

زمینه و هدف : شناسایی آلرژن های شایع در هر منطقه برای پیشگیری و درمان بیماری های آلرژیک ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی عوامل قارچی در افراد مبتلا به رینیت آلرژیک در شهرکرد انجام شد. روش بررسی : این مطالعه موردی - شاهدی روی 62 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک و 62 بیمار با علل غیررینولوژی در دامنه سنی 5-60 سال مراجعه کننده به کلینیک آموزشی گوش، حلق و بینی بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد در سال 1388 انجام شد. از بیماران نمونه های خون و ترشحات بینی گرفته شد. سپس میزان ige نمونه های خون با روش elisa اندازه گیری شد. اسمیر مستقیم و کشت از ترشح بینی در محیط کشت سابوره برای وجود و یا عدم وجود قارچ انجام شد. سپس خصوصیات ظاهری کلنی و نیز خصوصیات بیوشیمیایی نوع قارچ مشخص گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss-16 و آزمون های کای اسکوئر و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : از مجموع 62 بیمار گروه مورد 30 نفر مرد (48.3%) و 32 زن (51.7%) و از مجموع 62 بیمار گروه شاهد 27 مرد (43.6%) و 35 نفر زن (56.4%) بودند. از گروه مورد در 15 نفر (24%) و از گروه شاهد در 5 نفر (8%) پس از کشت ترشحات بینی، قارچ جدا گردید (p<0.05). بیشترین قارچ جدا شده از گروه مبتلا به رینیت آلرژیک 5 مورد (8%) آسپرژیلوس و پس از آن 4 مورد (6.5%) پنی سیلیوم بود. در اسمیر مستقیم بررسی قارچ، در 14 نفر (23%) از گروه مورد (6 مرد و 8 زن) و 5 نفر (8%) از گروه شاهد (2 مرد و 3زن) عناصر قارچی دیده شد (p<0.05). بین جنس و درصد رشد قارچ نمونه های کشت داده شده در دو گروه مورد و شاهد اختلاف آماری معنی داری یافت نشد. میزان ige در 19نفر (31%) از افراد مبتلا به رینیت آلرژیک بالاتر از 100 iu/mlit بود و این میزان در 3 نفر (4.8%) از گروه شاهد مشاهده شد (p<0.05). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که قارچ ها می توانند از عوامل ایجاد کننده رینیت آلرژیک باشند.